- procinctus
- [st1]1 [-] prōcinctus, a, um : part. passé de procingo, inusité : qui est tout prêt, équipé, prêt au combat.
- procincta classis, Gell. Fest. : armée en bataille, troupes rangées.
- procinctum testamentum facere, Cic. : faire un testament sur le champ de bataille.
[st1]2 [-] prōcinctŭs, ūs, m. (seul. à l’acc. et à l’abl.) : - [abcl][b]a - action de se tenir prêt au combat, tenue du soldat prêt au combat. - [abcl]b - expédition (militaire); combat, engagement.[/b]
- tendere ad procinctum, Plin. : marcher au combat.
- in procinctu : - [abcl]a - sous les armes. - [abcl]b - prêt à combattre. - [abcl]c - à portée, sous la main.
- in procinctu esse, Cic. (in procinctu stare, Quint.) : être tout prêt.
- in procinctu habere : - [abcl]a - avoir sous la main, tenir prêt. - [abcl]b - tenir sous les armes, tenir en haleine.
- in procinctu mors habenda, Quint. : il faut toujours se tenir prêt à mourir.
- clementiam in procinctu habeo, Sen. Clem. : ma clémence est toute prête à agir.
* * *[st1]1 [-] prōcinctus, a, um : part. passé de procingo, inusité : qui est tout prêt, équipé, prêt au combat. - procincta classis, Gell. Fest. : armée en bataille, troupes rangées. - procinctum testamentum facere, Cic. : faire un testament sur le champ de bataille. [st1]2 [-] prōcinctŭs, ūs, m. (seul. à l’acc. et à l’abl.) : - [abcl][b]a - action de se tenir prêt au combat, tenue du soldat prêt au combat. - [abcl]b - expédition (militaire); combat, engagement.[/b] - tendere ad procinctum, Plin. : marcher au combat. - in procinctu : - [abcl]a - sous les armes. - [abcl]b - prêt à combattre. - [abcl]c - à portée, sous la main. - in procinctu esse, Cic. (in procinctu stare, Quint.) : être tout prêt. - in procinctu habere : - [abcl]a - avoir sous la main, tenir prêt. - [abcl]b - tenir sous les armes, tenir en haleine. - in procinctu mors habenda, Quint. : il faut toujours se tenir prêt à mourir. - clementiam in procinctu habeo, Sen. Clem. : ma clémence est toute prête à agir.* * *I.Proctinctus, Adiectiuum. Gell. Armé et equippé tout prest à combatre.II.Procinctus, huius procinctus, m. g. Plin. L'apprest et estat de l'armee, quand elle veult donner dedens.\In procinctu facere. Ouidius. Sur le poinct qu'on veult donner dedens.\In procinctu stare. Quintil. Avoir la lance sur la cuisse, Estre prest à combatre. B.\In procinctu habere. Quintil. Tout prest et appareillé.
Dictionarium latinogallicum. 1552.